Film İnceleme: MİNARİ
- plaintexts1
- 18 May 2021
- 3 dakikada okunur
Bir yıldan uzun bir süre önce Sundance'te izleyicileri büyüleyen Lee Isaac Chung'un Minari'si nihayet İngiltere ekranlarına doğru ilerliyor. Yönetmenin dokunaklı, son derece kişisel beşinci filmi, Güney Kore mirasından ve kırsal Arkansas'ta büyüme deneyiminden yola çıkarak, 2021 Glasgow Film Festivali'nin Açılış Gecesi filmi seçildi ve bu hafta bir dijital gösterim aldı.
Başlığını ve cesur özelliklerini, Doğu Asya'da yaygın olan kereviz-maydanoz türü bir bitkinin Korece isminden alan film, sert, yumuşak, kendisine atılan her şeye direniyor ve kısa sürede derin duygusal kökler gönderiyor. Ancak kocası Jacob (Steven Yeun) tarafından aile istasyon vagonunda sürülen kiralık bir kamyonun arkasından takip eden Monica (Yeri Han), yeni evlerinin tekerlekleri olduğunu keşfettikten sonra çok etkilenmez. Bir tarlanın ortasındaki bir fragman onun ilerleme fikri değildir, ancak Jacob macerayı, fırsatı ve "Amerika'daki en iyi pisliği" görür.
Oğulları David (bir vahiy olan Alan S Kim) bir kalp mırıltısı duyuyor ve en yakın hastaneden bir saat uzaklıkta olacaklar; ve kızları Anne (Noel Cho) bu kadar ıssız bir yerde nasıl arkadaş edinecek? Ebeveyn tartışmaları, elektrik kesintileri ve bir kasırga uyarısı ruhları daha da sinirlendirir. Bu uğursuz bir başlangıçtır. Ancak yavaş ama emin adımlarla en küçük sürgünler ortaya çıkmaya başlar. Tavuklar - bir sandıkta erkekler, diğeri dişiler - çekici bir iş değil, ama onları ilk hasada kadar akıtacak ve Monica'nın toplumdaki diğer insanlarla buluşmasını sağlayacak.
Hedef, kendi geleceğini, kelimenin tam anlamıyla, sıfırdan - göçmen nüfus için Kore sebzeleri yetiştiren küçük bir çiftlikten - şekillendirme şansı. (Filmin ikili İngilizce-Kore senaryosu nedeniyle) gülünç ödüller bir yana, çok meşhur Rüya vizyonu için çabalayan bir ailenin hikayesi, kendi bireysel lezzetiyle aşılanmış çok meşhur elmalı turta kadar Amerikalı. . Sevgi, zarafet ve dürüstlükle söylendiğinde , Minari'de gerçek bir kararlılık ve genel olarak ferahlatıcı bir 'ötekilik' veya bölünme yokluğu vardır. "Ne güzel bir aile" diyor papaz, Yiler kilisede ilk günlerinde karşılanırken.
Bu, nereden geldiklerini unutmadıkları anlamına gelmez - hem kelimenin tam anlamıyla hem de mecazi olarak. 1980'ler ve Kore Savaşı'nın hatıraları ve ailelerinin geçmişi oyalanıyor, ancak bunlar gelecek için ilerlemenin önünde bir engel değil. Tanrı'dan korkan, peygamber gibi Paul (dönüşmüş bir Will Patton) Jacob'a bir traktör teslim ederken, çatışmada hizmet ettiği cüzdanından yıpranmış bir fotoğraf gösterir ve sonunda çiftliği geliştirmeye yardım etmek için burada kalır. Minari boyunca , belirli sonuçlara ilişkin beklentiler, hatta önyargılar altüst olur.
Çatışmanın ortaya çıkabileceği yerde bağlantı vardır; potansiyel sevinç anları, üzüntü getirir - ve bunun tersi de geçerlidir; cahil, hatta ırkçı bir yorumun beklendiği yerde, dostluk ve cesaretlendirmede bir el uzatılır. Yazan ve yöneten Chung, kendi malzemesini gerçek bir duruşla ele alıyor ve oyuncu kadrosundan ortaya çıkardığı performanslar muazzam. Hayata yeni bir başlangıç yapmanın baskılarıyla başa çıkan, çocuklarının sağlığı konusunda endişelenen, geçimlerini bir araya getirmek için mücadele eden Jacob ve Monica, birbirlerine çok az zaman ayırırlar. Yeun ve Han her harekette, jestte ve saygıyla, yaptıkları işin beden ve ruh üzerindeki yükünü aktarırlar.
Kararlı, meraklı ve böylesine hassas bir yıl boyunca kamera karşısında son derece rahat olan Alan S Kim, yapımın yıldızı. Anne'nin erkek kardeşi kadar çok yönlü bir karakter olmaması üzücü, ancak desteği ve patronluğu ona iyi geliyor. Ancak Yuh-jung Youn, şovu ve içinde bulunduğu her sahneyi, yaşlı, duvardaki yaşlı anne Soonja olarak çalar. Küfür ederek, kumar oynayarak, kilise koleksiyonundan çalarak, David'in tanışmayı beklediği büyükanne değildi, ama ondan öğrenebileceği çok şey var. Minari'de su hayati bir unsur olabilir , ancak kan daha kalın akar. Kökler yeraltında gizlenmiş olsa da, orada olduklarını ve bakıma ihtiyaç duyduklarını bilmek, gelişmenin tek yoludur.
Yorumlar